มณีบุปผชาติ

ขอความกรุณาด้วยค่า
หมายเหตุ ตอนที่ 1 มันให้ความรู้สึก "อ่อน" ทางสมอง ข้ามไปอ่านตอนที่ 2 เลยก็ได้ เพราะตอนที่ 1 มันอยู่ในช่วงอารมณ์อีกอารมณ์หนึ่ง ทำให้การเปิดตัวของนางเอก แบบว่า.... ไปนิดนึง หลังจากนั้นอารมณ์มันเปลี่ยน การดำเนินเรื่องเลยเปลี่ยนตามไปด้วย


เกริ่นนำแต่ละตอน

ตอนย่อย 1  ข้าบอกท่านแล้วว่ามันยังไม่ถึงเวลา
                 แต่ใจข้ายังเต็มไปด้วยความหวัง
                 คราวนี้ท่านจะไปตามหาที่ใด
                     ข้าจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง คราวนี้จะเป็นที่เมืองมนุษย์
ตอนย่อย 2 ดวงตาสีแดงอำพันจ้องมองชายหนุ่มที่ยืนเผชิญหน้า ลิ้นยาวตวัดไปมาพร้อมกับการเคลื่อนไหวเล็กน้อย 
               เสียงสรวลของทั้งร่างมนุษย์และร่างสัตว์ประหลาดในน้ำ เป็นเพียงเสียงจากกระแสจิตที่ผู้มีฌานขั้นสูงหรือมีศีลบริสุทธิ์และตัวคู่สนทนาเองเท่านั้นจึงจะได้ยิน

ตอนย่อย 3 เจ้ารู้จักแล้วรึ ว่าความตายเป็นเช่นไร จึงกล้าปากดีกับพี่ราวกับว่าไม่เกรงกลัวความตายอย่างนั้น
                       "ท่านพี่ยังห่วง เสมือนข้าเป็นเด็ก"
                       "ก็ยังเด็กน่ะสิ พี่ถึงห่วง"

ตอนย่อย 4   วูบหนึ่งที่เขาอดใจหายไม่ได้เมื่อเปิดประตูห้องเรียนเข้ามาเห็นว่ารอบตัวนางอบอวลไปด้วยกลิ่นของความตาย
                  เจ้ารู้หรือไม่ ว่าเจ้ากำลังจุดไฟแผดเผาใจของพี่ จนพี่กำลังจะมอดไหม้อยู่แล้ว
                  ตัดใจจากน้องเถิดท่านพี่  แต่อย่าแคลงใจในความรักที่น้องมีต่อท่านพี่เลย แม้ว่าจะต้องตัดใจจากกัน เพียงเพราะน้องไม่อยากเป็นต้นเหตุแห่งการก่อสงคราม

ตอนย่อย 5 ความวัวยังไม่หาย ความควายเข้ามาแทรก คำกล่าวของมนุษย์ประโยคนี้ ท่านเห็นเป็นเช่นใด ท่านสุทัชทันตนาคราช
                ภาพในครั้งอดีตก่อตัวขึ้นเหมือนม่านหมอกที่ค่อยๆ จางลงกลายเป็นฉากสงครามระหว่างยักษ์กับพญานาค สงครามแห่งความรัก ความแค้น และความสูญเสีย

ตอนย่อยที่6 เสียงร้องอันน่าสยดสยองดังก้องไปทั่ว เจ้าของปีกสีดำคู่หนึ่งบินโฉบเข้ามาพร้อมจะงอยปากแหลมคมที่กระชากดวงตาข้างซ้ายของเธอออกไป ก่อนที่ตัวอื่นๆ จะกรูกันเข้ามา

ตอนย่อยที่ 7 เธออยากจะกล่าวขอบคุณผู้มีพระคุณคนนั้นนัก ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร นี่หากไม่ได้เขาช่วย หรือไปเจอคนไม่ดีซ้ำอีกในเวลาที่เธอไม่ได้สติ เธอจะเป็นอย่างไรก็ไม่อาจรู้

ตอนย่อยที่ 8 ท่านคุ้นเคยกับชื่อแห่งอัญมณีนี้บ้างหรือไม่ท่านสุทัชทันตนาคราช

ตอนย่อยที่ 9 ผู้ใดนำดอกบัวจากสระโบกขรณีมาบูชาพระธาตุจุฬามณีได้โดยไม่ใช้อภิญญา ไม่ใช้พาหนะ และกายไม่เปียก เป็นท่านแรก ผู้นั้นจึงจักได้ชื่อว่า สรัชสวามิน  สวามีแห่งนางผู้เกิดในสระ โดยชอบธรรม

ตัวละคร (อัพยังไม่ครบค่อยๆ ทำทีละรูป) หมายเหตุคงไม่ได้ทำรูปแล้วหละขี้เกียจ
  
อังคนาเทวี ยอดดวงใจของสุทัชทันต์นาคราช

 

จากใจป้าแง้ว
        กราบขออภัย เนื่องจาก นิยายเล่มนี้ ไม่ได้ใช้ภาษาในทางราชการหรือภาษาที่ใช้เขียนอย่างเป็นทางการมาใช้ในการดำเนินเรื่อง เนื่องจากผู้เขียนต้องการเล่าเรื่อง บางประโยคจึงใช้ภาษาและสำนวนภาษาแบบคำพูดซึ่งไม่มีการบัญญัติไว้เพื่อใช้ในภาษาไทย มาใช้ดำเนินเรื่องอยู่บ้าง แต่ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อทำลายการใช้ภาษาหรือทำให้ภาษาวิบัติแต่อย่างใดเพียงต้องการเล่าเรื่องผ่านตัวอักษรให้ผู้อ่านรู้สึกคล้อยตามจินตนาการเพียงเท่านั้น และ คำเตือน นิยายเล่มนี้เหมาะแก่การอ่านเล่น นอกจากนี้บางตอนยังมีเนื้อหาที่อาจเข้าข่ายพฤติกรรมการใช้ความรุนแรง ผู้อ่านควรมีวิจารณญาณในการอ่านและการใช้ภาษาให้ถูกต้อง ไม่ควรนำภาษาในนิยายเล่มนี้ไปใช้ในชีวิตจริงหรือใช้เป็นทางการ  ขอบคุณที่เอื้อเฟื้อเวลาเข้ามาอ่าน และขอบคุณเว็บเด็กดีที่ให้พื้นที่ในการแลกเปลี่ยนจินตนาการ 

Poll: อยากให้มณีบุปผชาติดำเนินเรื่องที่ไหนมากที่สุด